Chandai chaukadi ....My friends group
विठला परमेश्वरा सर्वकाळ जरा तु सांभळ,
माझ्या मनाच्या आठवनीनच्या चौकठीत नेहमीच राहु दे हे चांन्डाळ !
हा उपशब्द तुम्हाला वाटेल जरा गबाळा,
पन य शब्दाने आपुलकीचा जोडला आहे फ़ार मोठा जिवाळा !
त्या काळतील जिवन झाले होते स्रुजळ,
हस्यातल्या प्रत्येक सुखसमधानांनी वातावरण होते किती कोमल !
हा वर्शाव बघुन झाली फुले अस्मित मनमीत,
आपाप्सातल्या प्रेमाने ती झाली विवळुन अमित !
वाहत्या खळखळ झरयाचा होता इतका आवाज मधुर,
पन्ख उचलुन हरशाने नाचु लागले मयुर !
निसर्गच्या या चमत्कारीक गोस्टीनीं राहिले सगळे दंन्गच ,
कारण रातकळात सुधा पाकळ्या उघडुन पाहु लागले पन्कंज !
अनेक पर्वतावरुन वाहले झरने जे होते नामशेश,
कोन जाने का नामकरण करुन मी त्यांना नाव दिले निलेश,
या नात्यांना लागले पुन्य केले जेव्हा पार यानी चरही धाम,
प्रेमाचे ग्यानही याना भेटले जनु भेटले राधा अनि शाम !
सागराच्या मिलनाने नकीच होतो नदिचा पुर्नविराम,
पन डोल्यांना या शनांन्च्या प्रतिमा पाहन्यापासुन नाही मिळनार विराम !
विठला परमेश्वरा सर्वकाळ जरा तु सांभळ,
कारण तुच आहे आमचे माया अभाळ,
आमच्यतल्या प्रेमाला तु नेहमीच सांभल,
माझ्या मनाच्या आठवनीनच्या चौकठीत नेहमीच राहु दे हे चांन्डाळ!
Labels: This is very special poem as this give intro about my friends their love for me also mine for them.